Nasz pierwszy wspólny twór...

projekt

...Który żeśmy poczynili w przypływie szału i twórczej mocy, to ogródek skalny. Bez dwóch zdań wykonany nad wyraz amatorsko !!! mimo wad trwa nadal :) Zbudowaliśmy go w lipcu 2012 roku, ogromnym nakładem pracy, bo oczywiście na początek musiał być duży.
 Z dużych kambulców, z dużą ilością roślin...... a potem woziliśmy ten cały gruz i te wielkie głazy w upale. Na początek trudno było znaleźć odpowiednie miejsce, teren wznosi się od pewnego momentu działki i właściwie wszędzie rosną drzewa. W końcu padło na kawałek obok ogródka warzywnego, koło granicy z sąsiadem, praktycznie w sadzie, w otoczeniu drzew liściastych..... krzewów liściastych......liści...echh..i to był błąd pierwszy......jesień to frustrująca pora roku...
Drugi błąd: Nie położyliśmy folii wszędzie, tylko po linii brzegowej skalniaka ( że niby to wystarczy i potem żadna cholera nie wyrośnie raptem ze środka! ).
 Trzeci: zasypaliśmy gruz piaskiem, nie odczekaliśmy dobrze aż to wszystko sobie siądzie; zaraz ułożyliśmy pięknie, artystycznie i z polotem głazy... Zasypaliśmy znowu piaskiem, znowu nie poczekaliśmy tylko zaraz potem w wydzielone sektory powysadzaliśmy rośliny.
Przez ostatnie sezony borykaliśmy się z ciągłym dosypywaniem podłoża roślinom i uzupełnianiem go w szczelinach. Jednak jakoś dają radę.. zastąpiliśmy  wiesiołka missouryjskiego - wawrzynkiem; przenieśliśmy też dominującą kocimiętkę koło podstawy skalniaka.... Właściwie to sama tam sobie zeszła :) Na jej miejscu umieściliśmy zaś goryczkę, przeniesioną ze skalniaczka nad oczkiem wodnym; na razie nie wygląda najlepiej i zasuszyła jedyny pączek który miała.
Jak na taką amatorszczyznę musimy wyznać, że wygląda zachwycająco ;)
Jednego nie przewidzieliśmy.... poprzedniego lata wprowadziły się ( bardzo pożyteczne oczywiście i wyczekane przez Mamę ) ROPUCHY ( ropucha zielona konkretnie ) !!
Nie żebym miała coś przeciwko, w końcu też jestem wiedźmą.....ale cholery robią sobie korytarze i jaskinie pod roślinami, odsłaniając ich korzenie. Specjalnie walczyć z nimi nie możemy, bo religia  nam zabrania ;) Jedyne co robimy to z uporem maniaka zasypujemy kolejne, najbardziej newralgiczne otwory.

kawałek ropuchy....

Jak zmieniał się w czasie skalniak:

 Od razu po obsadzeniu roślinami

tu jeszcze kocimiętka Fassena tłamsi żagwin

tymianek cytrynowy

rozchodnik ostry jest niezawodny, zawsze daje czadu :)

 akcenty zwierzęce muszą być

Bulaj i Akryl na obchodzie

Gdzieś jest jeszcze parę zdjęć, jeśli je zlokalizuję to wrzucę je tutaj :)
Na szczycie skalniaka, obok lawendy przetrwała tylko jedna, różowa lewizja niestety. Żółto-biała odmiana wymarzła.
 Z lawendy jesteśmy w ogóle bardzo dumni, dobrze jej na tym samotnym szczycie; chociaż mroźne wiatry ją smagają- to nasz najładniejszy okaz. Żagwin także spełnił pokładane w nim nadzieje i już myślę nad jakimś nowym, w innym kolorze :) Co by go wcisnąć koniecznie gdzieś ;)
Dodam jeszcze na koniec, że najgorsze co może być dla skalniaka to koszenie wokół niego kosą spalinową, w za bliskiej odległości - niestety można sobie w ten sposób zaaplikować masę niechcianych chwastów ! Nie polecam....ech.... :)

 a to pierwsze zdjęcie w tym sezonie :)

Mądrzejsi  o te parę lat ze skalniakiem w Grzeszynie; tworzymy teraz jeden w przedogródku Minkowickim ( u przyszłej teściowej ), ze spokojem, bez pośpiechu, dopiero w tym sezonie posadzimy część roślin. Dosypiemy jeszcze piasku i kamyczków. Ten kolejny twór robiony był bardzo porządnie :) Ale o nim kiedy indziej :)

Jakie są Wasze doświadczenia skalniakowe ?! Macie takowe ? A może polecacie jakieś fajne, sprawdzone roślinki ?   :)